Spełnienie moich marzeń, mój pierwszy pies, który nauczył mnie tak wiele... Była jedną z czwórki rodzeństwa, urodzonego przez przygarniętą suczkę. Umaszczona identycznie jak matka. Na powitanie zrobiła kałużę na środku pokoju :). Każde Boże Narodzenie będzie mi ją przypominać - na prezenty czekała jak małe dziecko pilnując wszystkich paczek pod choinką. Bezbłędnie wiedziała, który prezent jest jej, nawet jeśli zawartość była taka sama jak w innej paczce. Była psem całej rodziny, ale ponad wszystko kochała swojego pana czyli mojego tatę. Odeszła w piękny, wiosenny dzień.

Pies, którego nie powinno u nas być. Zostawiona przez poprzednich właścicieli domu, który kupiliśmy. Sprawiająca dobre wrażenie na ludziach, okazała się agresywna wobec naszych psów. Gdybyśmy znali jej historię, nie zdecydowalibyśmy się jej zatrzymać. Niestety, zaczęliśmy ją poznawać zbyt późno, z przypadkowych rozmów.
Jej utrzymanie było kłopotliwe, wymagało ciągłej czujności czy jest zamknięta w kojcu, zanim mogliśmy wypuścić nasze psy. Dwa lata zajęło przekonanie suk, że mogą bez strachu przejść obok jej kojca.
Ten przypadek to dobra ilustracja jak niebezpieczne jest modne hasło "Adoptuj, nie kupuj". My mieliśmy warunki, aby ułożyć wspólne życie. Gdyby trafiła do kogoś bez takich możliwości, mogłoby dojść do tragedii. Zawsze trzeba pamiętać, że pies z nieznaną historią i pochodzeniem to jednak "kot w worku".